GELEZEN EN HERKAUWD - april 2021

Aan 'sofagate' kunnen we niet voorbij zonder enige woordjes over die gestampte boerenpummel van een Sjarel Michel.

Hoe die zich onbehouwen neerplofte in de enige zetel die klaarstond voor de twee kopstukken van Europa en zo commissievoorzitster Ursula in de figuurlijke kou liet (recht)staan. Van een voorzitter van de Europese Raad hadden we toch iets meer galanterie verwacht. Helemaal kierewiet werd de situatie toen onze Sjarel doorhad dat hij had geblunderd en uitvluchten begon te verzinnen: hij had de ernst van de situatie niet goed ingeschat of nee, hij wou geen diplomatiek incident uitlokken.... om uiteindelijk terug thuis Ursula toch maar snel zijn verontschuldiging aan te bieden. Erdogan zal ongetwijfeld in zijn vuistje gelachen hebben. Die twee Europese kopstukken zo in de maling kunnen nemen! Uiteindelijk Ursula dus behoorlijk boos, maar denk vooral niet dat er nu iets gaat veranderen aan de Europese miljardentransfers richting Turkije. Daarover wordt in hogere kringen beslist en heeft onze Ursula braafjes te luisteren en her master's voice volgzaam na te praten, vooral niet in haar moedertaal, maar steevast in het globaliserende Engels, momenteel een kleine minderheidstaal binnen de Europese Unie.

Over die miljarden euro's gesproken die de EU zo vlotjes doorschuift naar dictator Erdogan.

Normaal zijn die bedoeld voor noodopvang van migranten en voor onderwijsfaciliteiten ten bate van vluchtelingenkinderen. ( ESSN - Emergency Social Safety Net  en CCTE - Conditional Cash Transfers for Education )

Voor alerte Europeanen is het bijzonder wrang van ondertussen Turkije peperdure oorlogen te zien voeren in Nagorno Karabach, Syrië en Libië...

Een 'Allah Akbar' roepende Islamist stak in Rambouillet een politieagente dood. Compleet volgens de richtlijnen van de Koran.

Op de VRT werd de dader niet voorgesteld als een Islamistische terrorist maar als "een Tunesiër met mentale problemen".

Dichter bij huis kwamen de 'faciliteiten' voor Franstaligen in Vlaanderen nog even in de kijker i.v.m. de Franstalige scholen in de randgemeenten rond Brussel die de Vlaming wel rijkelijk mag subsidiëren maar daar verder niets in de pap te brokken heeft. We mogen als het ware onze eigen verfransing financieren.

Heel wat van onze bezoekers zullen niet meer weten waar die 'faciliteiten' vandaan komen.

Daarom een kort overzichtje: om de communautaire spanningen te bedaren pakt minister Arthur Gilson (Waalse CVP-PSCer) in 1962 uit met de afbakening van de taalgrens (De Europese scheidingslijn tussen Germaanse en Romaanse talen loopt immers dwars door ons land).
Er zal dus een compromis moeten gesloten worden tussen Walen en Vlamingen. U weet beslist al hoe dit in zijn werk gaat in het koninkrijk België: de Vlamingen vragen beleefd om hun recht en de Walen eisen voorrechten.

Daar wordt dan een 'eervol' compromis uit gedistilleerd waarbij Vlaanderen er uiteraard bekaaid vanaf komt.... belangrijke eeuwenoude Nederlandstalige steden en gemeenten verkassen naar Wallonië en Vlaanderen krijgt enkele 'Waalse' dorpjes in de Voer cadeau, waar nota bene 90% van de inwoners Nederlandstalig is. Bewuste Vlamingen pikken deze koehandel niet en minister Gilson wordt kop van Jut. De collaborerende kleurpartijen zien er echter geen graten in en de voorgestelde taalgrens wordt goedgekeurd.

In Moeskroen  (stad die naar Wallonië verdwijnt) laat de Nederlandstalige CVP-burgemeester Robert Devos een spandoek met "Wallons toujours" aan zijn gemeentehuis hangen. Van tsjevenmentaliteit gesproken!
In onze Voerdorpen zal jarenlang een Luikse brutale inwijkeling, José Happart, voor onrust zorgen met zijn acties voor "retour à Liège". Zo blijft België overeind: Vlamingen plat op hun buik en daar tegenover Franstalige arrogantie.

Soit, aan beide zijden van de taalgrens zijn er dus gemeenten en steden met taalminderheden. Aangezien het de bedoeling is om tot homogene taalgebieden te komen worden er 'faciliteiten' in het leven geroepen. Zo krijgen de anderstaligen de gelegenheid om zich geleidelijk aan te passen aan het heersende taalregime zonder abrupt te moeten overschakelen naar een andere taal. Ook hier loopt het fout: Vlaanderen komt rigoureus de opgelegde afspraken na terwijl in de 'Waalse' steden en gemeenten met faciliteiten voor Nederlandstaligen deze haast onmiddellijk afgeschaft of toch minstens stevig tegengewerkt worden.

In die afspraken zaten ook richtlijnen voor het onderwijs. Anderstalige leerlingen zouden voorlopig nog les kunnen volgen in hun eigen taal in faciliteitenscholen. Vlaanderen dient te betalen voor die Franstalige scholen op zijn grondgebied en hetzelfde geldt voor het Walenland met zijn Nederlandstalige scholen...

Eén (1) schooltje is er zo nog in het Walenland (in Komen-Waasten) waar de Nederlandstalige ouders en kinderen in den beginne spitsroeden moesten lopen tussen heetgebakerde Walen om in de klassen te geraken. Uiteraard weigert die vroegere West-Vlaamse gemeente de wettelijke afspraken na te komen en vertikt het om te betalen voor dit schooltje.

Aan de overzijde van de taalgrens floreert het Franstalige onderwijs als nooit tevoren en blijft Vlaanderen gewillig miljoenen euro's per jaar afdokken (vorig jaar om en bij de 13 miljoen euro) en mag als dank zelfs niet controleren of er in die faciliteitenscholen wel voldoende Nederlands wordt onderwezen om aan het beoogde doel van een eentalig Vlaanderen tegemoet te komen.

Inderdaad zo blijft België draaien: op de rug van de Vlamingen (en met Vlaamse centen!)

Het is inmiddels bon ton geworden om vóór sportwedstrijden en andere evenementen een minuutje op de knieën te gaan zitten teneinde de Black Lives Matter beweging te plezieren. Wij knielen niet en zeker niet om een beweging te steunen die menige stroop- en plundertocht op haar actief heeft. We vinden het al erg genoeg dat een Schotense christelijke partij deze twijfelachtige beweging probeert op te vrijen. Wij passen voor dat belachelijke en vernederende gedoe.